«Να σπάσει το φράγμα της σιωπής» Αναφορά του Προέδρου της Βουλής στην παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Το κεντρικό σύνθημα να «σπάσει το φράγμα σιωπής» στο εκτεταμένο φαινόμενο της βίας σε βάρος των γυναικών, και ευρύτερα της ενδοοικογενειακής βίας, ανέδειξε ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικόλαος Βούτσης, στη σημερινή αναφορά του κατά την έναρξη των εργασιών της Ολομέλειας με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας σε βάρος των Γυναικών, όπως έχει οριστεί η 25η Νοεμβρίου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Με έμφαση ο κ. Βούτσης επισήμανε μια ιδιαίτερα σοβαρή διάσταση του φαινομένου, που αφορά «τη διαχρονική σιωπή που επικαλύπτει, επιχειρεί να αναιρέσει και τις περισσότερες φορές σκεπάζει αυτές τις πράξεις ενδοοικογενειακής βίας πολύ προτού έρθουν στη δημοσιότητα». Ο Πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε στην «κοινωνική σιωπή» που, όπως τόνισε, «υποχρεώνει χιλιάδες γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας, στην προσωπική σιωπή, στον καταναγκασμό, στην αίσθηση αναξιοπρέπειας».

Ο κ. Βούτσης εξέφρασε την ανάγκη και «το χρέος όλων μας» για «μια συνολική κινητοποίηση και προσπάθεια ώστε να υπερνικηθεί αυτή καθαυτή η κουλτούρα της σιωπής, η συνομωσία τελικά της σιωπής, που παράγει και μια ιδιότυπη βία της σιωπής».

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Συνεδρίαση Ολομέλειας, Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

«Εύστοχο και επίκαιρο όσο ποτέ είναι το κεντρικό σύνθημα των γυναικείων οργανώσεων και των αρμόδιων κυβερνητικών και κρατικών θεσμών να σπάσει το φράγμα σιωπής σε σχέση με το μαζικό φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών και ευρύτερα της ενδοοικογενειακής βίας διεθνώς και στη χώρα μας.
H αντιμετώπιση των βίαιων ενεργειών ήταν και είναι, προφανώς, μέρος της αυστηρής εφαρμογής του Ποινικού Κώδικα. Είναι σημαντικό το ότι αυτό το οπλοστάσιο θωρακίζεται πλέον με τη νομοθεσία που η σημερινή Ελληνική Βουλή, στη Γ΄ Συνοδό της, με ευρεία πλειοψηφία θεσμοθέτησε για την έγκριση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.
Υπάρχει όμως ένα επιπλέον πολύ σοβαρό ζήτημα για να φτάσει οποιαδήποτε υπόθεση αυτού του χαρακτήρα στον ποινικό κολασμό της.
Αυτό το ζήτημα αφορά τη διαχρονική εκτεταμένη Σιωπή, που επικαλύπτει, που επιχειρεί να αναιρέσει και που τις περισσότερες φορές σκεπάζει αυτές τις πράξεις ενδοοικογενειακής βίας πολύ προτού έρθουν στη δημοσιότητα. Κοινωνική Σιωπή που υποχρεώνει χιλιάδες γυναίκες διεθνώς, στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας, στην προσωπική σιωπή, τον καταναγκασμό, την αίσθηση αναξιοπρέπειας.
Τα στοιχεία όλων των έγκυρων ερευνών είναι γνωστό ότι δείχνουν πολύ μεγάλα ποσοστά και συνεχώς αυξανόμενα τα μεγέθη που αφορούν τη βιωματική δραματική εμπειρία της κακοποίησης των γυναικών όλων των ηλικιών. Ότι επίσης, η βία αυτή, πέραν της σωματικής, έχει και επιπλέον διαστάσεις την ψυχολογική, τη λεκτική, την άγρια παρενόχληση σε τόπους δουλειάς.
Είναι σημαντικό ότι αναπτύχθηκαν διεθνώς κινήματα που κερδίζουν σε δημοσιότητα,  σε εντυπώσεις αλλά και σε αποτελέσματα, μέσα και από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, για την καταγγελία όλων αυτών των μορφών βίας.
Πώς θα σπάσει όμως και πώς θα φύγει αυτό το πέπλο σιωπής που αφορά μεγάλα μέρη της κοινωνίας μας, αλλά και κρατικούς-κυβερνητικούς θεσμούς, ακόμα και οριακές συμπεριφορές της αστυνομίας ή της δικαιοσύνης, όταν δεν υπάρχει, όταν δεν γίνει το πρώτο βήμα της καταγγελίας;
Είναι σαφές ότι χρειάζεται μια συνολική κινητοποίηση και προσπάθεια για να υπερνικηθεί αυτή καθαυτή η κουλτούρα της Σιωπής, η συνομωσία τελικά της Σιωπής, που παράγει μια ιδιότυπη βία της Σιωπής.
Είναι επιτακτική ανάγκη και χρέος μας να ενθαρρύνουμε, να βοηθήσουμε, να εγκαλέσουμε όταν και όπου χρειαστεί, να νομιμοποιήσουμε επί της ουσίας –πέραν της τυπικής θεσμικής νομιμότητας– αυτόν τον αγώνα που αποσκοπεί στην αναγκαία κοινωνική απαξίωση και αναίρεση αυτής της «κουλτούρας Σιωπής», μέσα στην ίδια την κοινωνία. Φαινόμενο που βεβαίως, ενώ έχει σαφώς οριζόντια διάσταση, αποκτά και ιδιαίτερα κοινωνικοταξικά χαρακτηριστικά. 
Να ενισχυθούν και να υποστηριχθούν με ανθρώπινο δυναμικό, με πόρους και με ουσιαστική στήριξη από τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, όλες οι δομές που έχουν αναπτυχθεί για τη φιλοξενία των κακοποιημένων γυναικών και οι δομές επικοινωνίας και επιτήρησης που διευκολύνουν τη δημοσιοποίηση των χιλιάδων περιπτώσεων  βίας. Περιπτώσεις που φτάνουν και σε ακραίες εγκληματικές ενέργειες, δηλαδή σε δολοφονικές πράξεις, που όταν συμβαίνουν αφήνουν ‘‘έκπληκτη’’, αιφνιδιασμένη και ακόμα πιο φοβισμένη, δυστυχώς, την κάθε τοπική κοινωνία αλλά και το πανελλήνιο.
Η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει οργανικά και ως βασική προϋπόθεση την καταπολέμηση και την εξαφάνιση της ντροπιαστικής Σιωπής, που είναι ντροπιαστική για την ίδια την κοινωνία μας και όχι για τα θύματα της βίας, όπως πρεσβεύουν ακραίες συντηρητικές, ιδεολογικές και πολιτιστικές απόψεις, ανομολόγητες βέβαια ακόμα στον σύγχρονο κόσμο μας.
Η Βουλή, οι Βουλευτές, τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα πρέπει να δίνουμε το ‘‘παρών’’ 365 μέρες το χρόνο σε αυτόν τον αγώνα με στόχο την εξάλειψη του φαινομένου, που θα αποτελεί και ένα ελάχιστο στοιχείο πραγματικής προόδου της κοινωνίας μας».