Ομιλία του Προέδρου της Βουλής για την εξέγερση του Νοέμβρη στην Ολομέλεια

«Η πραγματική νοηματοδότηση στην τιμή προς την εξέγερση του Νοέμβρη έχει σήμερα στην καρδιά της την ανάγκη να συστρατευθούν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα στον αγώνα εναντίον όσων απεργάζονται κεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, ομολογημένα ή ανομολόγητα, νέες φασιστικές εκτροπές, νέες επικίνδυνες περιχαρακώσεις και διχασμούς, νέες πολεμικές συγκρούσεις. Πρέπει να συνεγείρουμε και να συστρατευθούμε με όλους όσους βλέπουν ότι διαμορφώνονται ισχυρές δυνάμεις που στοχοποιούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για να οικοδομούν μια Ευρώπη φρούριο». Αυτό υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικόλαος Βούτσης στην αναφορά στην Επέτειο του Πολυτεχνείου σήμερα το πρωί, στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου.

«Η παρακαταθήκη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν περικλείεται σε στερεότυπα, δε μπαίνει σε μαυσωλείο, δεν έχει ιδιοκτήτες, δεν κλείνεται μέσα σε συγκυρίες και δεν επιδέχεται τους παντοειδείς εκφοβισμούς που προσδοκούν να την αφοπλίσουν ως μια κινητήρια δύναμη, τελικά, των κοινωνικών πολιτικών εξελίξεων και της ίδιας της ιστορίας» υπογράμμισε ο κ. Βούτσης.

Σημείωσε ακόμη ότι η δημοσιοποίηση και έκδοση όλων των πρακτικών του Φακέλου της Κύπρου, σε συνεργασία με τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου,   «αποτελεί μια ουσιαστική συνεισφορά από όλο το δημοκρατικό φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του τόπου για να επικοινωνήσουν οι νέες γενιές, όχι μόνο με αυτή καθαυτή την τραγωδία της Κύπρου, που τελικά αποτέλεσε την δραματική αφορμή για την πτώση της δικτατορίας το καλοκαίρι του ‘74, αλλά κυρίως για να δουν ανάγλυφα όλοι, τις ιστορικές εγκληματικές ευθύνες των χουντικών, των πραξικοπηματιών και γενικότερα των ανελεύθερων καθεστώτων που οδήγησαν στο να στρωθεί το έδαφος, να δώσουν ευκαιρία και πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση και για τη συνεχιζόμενη επί 44 χρόνια τραγική κατάσταση στη Μεγαλόνησο».

«Γι’ αυτό», όπως υπογράμμισε με έμφαση ο Πρόεδρος της Βουλής, «αποτελεί απίστευτη θρασεία ενέργεια η με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία υπεράσπιση από τους πολιτικούς νοσταλγούς και υποστηρικτές των τότε πραξικοπηματιών, μέσα στην ίδια τη Βουλή, των πεπραγμένων και των εγκληματικών τους ευθυνών. Η έμπνευση που έδωσαν οι αγώνες του αντιδικτατορικού, μαζικού και φοιτητικού κινήματος και ιδιαίτερα η εξέγερση του Νοέμβρη, διεύρυνε σαφέστατα τα όρια των ίδιων των δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων. Προικοδότησε με το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη εργαζόμενο, νεολαίο αλλά και κάθε πολιτική συλλογικότητα για να εκδηλώνει σε οριακές στιγμές που θίγεται η ίδια η λαϊκή κυριαρχία και το κοινό συνταγματικό πλαίσιο, την αντίσταση, την απείθεια, τη μη υποταγή στη χειραγώγηση εξωθεσμικών και παραθεσμικών λειτουργιών και εξουσιών που απειλούν διαχρονικά τα ίδια τα δικαιώματα και την υπόσταση των πολιτών».

«Είναι αυτονόητο για όλους ότι το Πολυτεχνείο, όταν τιμάται η εξέγερση του Νοέμβρη, δεν μπορεί να έχει κλειστές πόρτες σε όσους έχουν αφήσει παρακαταθήκες και έχουν το δικαίωμα να προσέρχονται και να αποτίουν φόρο τιμής. Οι κλειστές πόρτες δείχνουν κλειστά αυτιά και κλειστούς ορίζοντες στις εξελίξεις και στο μέλλον. Αυτό σαν μια παρακαταθήκη από το Βήμα της Βουλής», ανέφερε ο κ. Βούτσης ολοκληρώνοντας την ομιλία του.

Ολόκληρη η αναφορά του Προέδρου της Βουλής κ. Νικολάου Βούτση έχει ως εξής:

«Σαρανταπέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο, είναι κοινή και στερεή μέσα στο χρόνο η συλλογική μνήμη και πεποίθηση για την ιστορική προσφορά αυτού του γεγονότος που είχε πανευρωπαϊκή και παγκόσμια απήχηση, όχι μόνο στην πτώση της Δικτατορίας, αλλά και για την διαμόρφωση της δημοκρατικής συνείδησης και τη δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των μετέπειτα γενεών μέχρι σήμερα, αλλά βέβαια  και για την ίδια την στερέωση της δημοκρατίας όλα αυτά τα χρόνια.

Η απότιση φόρου τιμής στα θύματα της εξέγερσης, ενδεικτικά αναφέρω, τα νέα παιδιά τότε Μιχάλη Μυρογιαννη και Διομήδη Κομνηνό, όπως και για τα θύματα σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας, είναι η ελάχιστη υποχρέωση του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Η νοηματοδότηση σε κάθε συγκυρία των συνθημάτων για «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία», των δημοκρατικών αντιδικτατορικών, αντιφασιστικών αιτημάτων και βέβαια του ευρύτερου πλαισίου που στοχοποιούσε τον ιμπεριαλισμό, τους πολέμους και τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, είναι στοιχεία μιας ιστορίας που γράφτηκε με αίμα, με αυτοθυσία και με ένα εξαιρετικά αυτόνομο μαζικό κίνημα που αγκάλιασε ο ελληνικός λαός και στο οποίο μέσα έπαιξαν σημαντικό, καθοριστικό ρόλο αντιστασιακές οργανώσεις, ιδιαίτερα από το χώρο της Αριστεράς.

Η πραγματική νοηματοδότηση στην τιμή προς την εξέγερση του Νοέμβρη έχει σήμερα στην καρδιά της την ανάγκη να συστρατευθούν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα στον αγώνα εναντίον όσων απεργάζονται κεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, ομολογημένα ή ανομολόγητα, νέες φασιστικές εκτροπές, νέες επικίνδυνες περιχαρακώσεις και διχασμούς, νέες πολεμικές συγκρούσεις.

Πρέπει να συνεγείρουμε και να συστρατευθούμε με όλους όσους βλέπουν ότι διαμορφώνονται ισχυρές δυνάμεις που στοχοποιούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για να οικοδομούν μια Ευρώπη φρούριο. Σε όσους με αυτό το πρόσχημα οικοδομούν εθνικές, εθνικιστικές, ξενοφοβικές αναδιπλώσεις και ορθώνουν καινούργια σύνορα που βαθαίνουν και τις κοινωνικοταξικές συγκρούσεις και επιχειρούν να αποδομήσουν τις αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της συνύπαρξης ανάμεσα σε πολιτισμούς, σε λαούς, σε θρησκείες.

Έχει σημασία επίσης να δυναμώνουμε τους αγώνες που φέρνουν στην επιφάνεια τη συστηματική προσπάθεια για εκφασισμό στην καθημερινότητα των κοινωνιών μας, τη θρασεία επανάκαμψη στο προσκήνιο νέων και παλαιότερων ταγμάτων εφόδου και βίας εναντίον κάθε διαφορετικού στο χρώμα, στην προέλευση, στις ιδιαίτερες προτιμήσεις ζωής, δηλαδή τον ρατσισμό στην πράξη ενάντια μάλιστα επιλεκτικά στις πιο αδύναμες και ευπαθείς ομάδες εγχώριων και ξένων συμπολιτών μας.

Έχει μεγάλη σημασία για την ίδια τη Δημοκρατία μας και την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη σε όλες της τις πτυχές, με επίκεντρο και την κοινωνική δημοκρατία και ισονομία, να μην αφήνουμε ανοικτές πόρτες και παράθυρα στη συγκρότηση ή την αναβίωση επικίνδυνων αναθεωρητικών ιστορικών προπαγανδιστικών μηχανισμών που διοχετεύουν το δηλητήριο της λήθης και των ψεύτικων αφηγημάτων για την ηρωοποίηση δοσίλογων, χουντικών, φιλοναζιστών σε όλη την Ευρώπη και βεβαίως στη χώρα μας που έχει τη δικιά της εντελώς ιδιαίτερη ιστορική διαδρομή και το δικό της, παγκόσμιας αναγνώρισης, πάνθεο, αγώνων, ηρωικών μορφών, εξεγέρσεων με εμβληματική κορυφαία στιγμή την ίδια την εξέγερση του Νοέμβρη.

Η Βουλή των Ελλήνων έχει προχωρήσει στη δημοσιοποίηση και έκδοση, σε συνεργασία με τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου, όλων των πρακτικών του Φακέλου της Κύπρου. Θεωρώ ότι είναι μια ουσιαστική συνεισφορά από όλο το δημοκρατικό φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του τόπου για να επικοινωνήσουν οι νέες γενιές, όχι μόνο με αυτή καθαυτή την τραγωδία της Κύπρου, που τελικά αποτέλεσε τη δραματική αφορμή για την πτώση της δικτατορίας το καλοκαίρι του ‘74, αλλά κυρίως για να δουν ανάγλυφα όλοι, τις ιστορικές εγκληματικές ευθύνες των χουντικών, των πραξικοπηματιών και γενικότερα των ανελεύθερων καθεστώτων που οδήγησαν στο να στρωθεί το έδαφος, να δώσουν ευκαιρία και πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση και για τη συνεχιζόμενη επί 44 χρόνια τραγική κατάσταση στη Μεγαλόνησο.

Γι’ αυτό αποτελεί απίστευτη θρασεία ενέργεια η με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία υπεράσπιση από τους πολιτικούς νοσταλγούς και υποστηρικτές των τότε πραξικοπηματιών μέσα στην ίδια τη Βουλή, των πεπραγμένων και των εγκληματικών τους ευθυνών. Η έμπνευση που έδωσαν οι αγώνες του αντιδικτατορικού, μαζικού και φοιτητικού κινήματος και ιδιαίτερα η εξέγερση του Νοέμβρη, διεύρυνε σαφέστατα τα όρια των ίδιων των δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων. Προικοδότησε με το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη εργαζόμενο, νεολαίο αλλά και κάθε πολιτική συλλογικότητα για να εκδηλώνει σε οριακές στιγμές που θίγεται η ίδια η λαϊκή κυριαρχία και το κοινό συνταγματικό πλαίσιο, την αντίσταση, την απείθεια, τη μη υποταγή στη χειραγώγηση εξωθεσμικών και παραθεσμικών λειτουργιών και εξουσιών που απειλούν διαχρονικά τα ίδια τα δικαιώματα και την υπόσταση των πολιτών.

Η παρακαταθήκη αυτή δεν περικλείεται σε στερεότυπα, δε μπαίνει σε μαυσωλείο, δεν έχει ιδιοκτήτες, δεν κλείνεται μέσα σε συγκυρίες και δεν επιδέχεται τους παντοειδείς εκφοβισμούς που προσδοκούν να την αφοπλίσουν ως μια κινητήρια δύναμη τελικά των κοινωνικών πολιτικών εξελίξεων και της ίδιας της ιστορίας.

Η θωράκιση με τη νομοθεσία ή και στα πλαίσια του Συντάγματος και των διαδοχικών αναθεωρήσεών του, είναι ένα μέρος, είναι ένα σήμα ότι υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται ώστε να συμπυκνωθεί και σε θεσμικό επίπεδο η Δημοκρατία, η ελευθερίες, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον άνθρωπο και ο σεβασμός στους αγώνες που προσδοκούν την ανατροπή των κοινωνικών ανισοτήτων και διαιρέσεων και που θέλουν να βάλουν φραγμό σε νέους πολέμους, αλλά και στην ενθάρρυνση όλων των δυνάμεων που συγκροτούν τις νεοφασιστικές εστίες, στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Είναι αυτονόητο για όλους ότι το Πολυτεχνείο, όταν τιμάται η εξέγερση του Νοέμβρη, δεν μπορεί να έχει κλειστές πόρτες σε όσους έχουν αφήσει παρακαταθήκες και έχουν το δικαίωμα να προσέρχονται και να αποτίουν φόρο τιμής. Οι κλειστές πόρτες δείχνουν κλειστά αυτιά και κλειστούς ορίζοντες στις εξελίξεις και στο μέλλον. Αυτό σαν μια παρακαταθήκη από το Βήμα της Βουλής».