Δημήτρης Καμπουράκης : Ζώντας μέσα στην ελληνική παραδοξότητα

Σε λίγα χρόνια, αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή θα αποτελούν ανεκδοτολογία για κείνους που ασχολούνται με τις υποσημειώσεις της ιστορίας. Σαν την απόκρυφη ιστορία του Προκόπιου από την οποία μάθαμε τα σεξουαλικά κατορθώματα της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, σαν την ιστορία του δικτάτορα Πάγκαλου που έβαζε την χωροφυλακή να μετρά το μάκρος που είχαν οι φούστες των γυναικών ή σαν την ιστορία της καφετζούς του Πλαστήρα την οποία πλήρωσαν οι Αμερικανοί για να του περάσει εντέχνως την ενισχυμένη αναλογική με την οποία κατατροπώθηκε από τον Παπάγο.

Τέτοια ευτράπελα ζούμε και στην εποχή μας με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μόνο που έχουμε εθιστεί τόσο πολύ στην παραδοξολογία που δεν συνειδητοποιούμε ότι καθημερινά παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις μας μια μαύρη κωμωδία. Το ατέλειωτο σήριαλ των Τσίπρα-Καμένου-Κοτζιά, αυτό το αλλόκοτο συνονθύλευμα ακροδεξιών, αμοραλιστών και κομμουνισταναθρεμένων πολιτικών τυχοδιωχτών, αυτό το θεατρικόέργο που ξεκίνησε από τρεις ευρωσκεπτικιστές και αντιμνημονιακούς επαναστάτες, για να καταλήξει σε τρεις ακραιφνείς Αμερικανόδουλους που σφάζονται για το Μακεδονικό, θα μείνει στην ελληνική παρα-ιστορία για την απόλυτη παραδοξότητα του. Την οποία εμείς σήμερα δεν αντιλαμβανόμαστε σ’ όλο της το κωμικό μεγαλείο, καθώς μας παίρνει η μπάλα μιας καθημερινότητας που κινείται μέσα στην πολιτική παράνοια.

Φανταστείτε να ήσασταν πολίτης μιας τρίτης χώρας, ανίδεος για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας και να καταφθάνατε μια ωραία πρωία στο Ελ. Βενιζέλος  ζητώντας διευκρινήσεις για όσα συνέβησαν την τελευταία βδομάδα. Πιστεύετε ότι θα υπήρχε άνθρωπος ικανός να σας εξηγήσει όλες τις πτυχές της παραίτησης Κοτζιά και της επικράτησης Καμένου με φόντο το Μακεδονικό, δίχως να σκεφτείτε ότι προσγειωθήκατε σε μια χώρα όπου η λογική είναι άγνωστη λέξη; Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, για φανταστείτε την πιθανότητα να μην ήσασταν  ένας τουρίστας έτοιμος να γελάσει με τα ελληνικά καμώματα, αλλά ένας επενδυτής που προβληματίζεται αν θα πρέπει να βάλει τα λεφτά του σε τούτο τον τόπο.

Ποτέ σε τούτα τα χώματα ο ορθολογισμός δεν ήταν το κυρίαρχο γνώρισμα μας, αλλά κι αυτή αλλοπρόσαλλη κατάσταση που ζούμε έχει ξεπεράσει κάθε ελληνικό ιστορικό προηγούμενο. Δεν ξέρουμε αν είμαστε μέσα ή έξω από μνημόνιο, αν έχουμε κυβέρνηση αριστεράς ή ακροδεξιάς, αν η οικονομία μας πάει άριστα ή κατά διαόλου, αν ο Τσίπρας είναι όμηρος ή ευεργέτης του Καμένου, αν ο Κοτζιάς ήταν ένας εμπνευσμένος ή ένας επικίνδυνος υπουργός. Και τα διλήμματα αυτά δεν προέρχονται από την αντιπαράθεση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης (που θα ήταν κάπως λογικό), αλλά από αντιπαραθέσεις μέσα στο ίδιο το κυβερνητικό στρατόπεδο, που κατά τα άλλα διεκδικεί δάφνες ελευθερωτή και τροπαιούχου.

Ζούμε παράξενους καιρούς, με τις πολιτικές και τις λέξεις να έχουν απολέσει προ πολλού το νόημα τους. Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη, κάθε λογική σκέψη είναι κάτω από την αίρεση παραφρόνων μεταβλητών. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι πίσω από τους καθαρούς (;) ορίζοντες μας λουφάζουν καταιγίδες.

ΠΗΓΗ: marketnews.gr