Εφηβεία : Αυτοσυμπόνια και όχι αυτολύπηση. Θεραπεύοντας το άγχος και τα δύσκολα συναισθήματα

Γράφει  η Κοινωνική Λειτουργός - Οικογενειακή Θεραπεύτρια, MSc, Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Εκπαιδεύτρια Mindfulness Αλεξάνδρα Ανδρικοπούλου

Στις μέρες μας, πολύ συχνά, οι προσδοκίες που έχουν οι ενήλικες (γονείς, δάσκαλοι, φίλοι) από τους εφήβους είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Ωστόσο, μερικές φορές, φαίνεται ότι, οι ίδιοι οι έφηβοι ασκούν αυστηρότερη κριτική στον εαυτό τους από ότι οι άλλοι γύρω τους. Ως εκ τούτου, το άγχος και τα δύσκολα συναισθήματα αυξάνονται αντί να μειώνονται, παρά το γεγονός ότι οι έφηβοι πιστεύουν ότι αν είναι επικριτικοί με τον εαυτό τους θα κινητοποιηθούν περισσότερο.  Ποια είναι, όμως, η λύση που προτείνουν οι ειδικοί για να αξιοποιήσει ένας έφηβος τις δυνατότητές του χωρίς να επικρίνει τον εαυτό του;

Η πρωτοπόρος ερευνήτρια Kristin Neff, εισάγει τον έννοια της αυτοσυμπόνιας στους ενήλικες και στα παιδιά. Ορίζει την αυτοσυμπόνια ως την ευγένεια προς τον εαυτό, την επίγνωση των οδυνηρών συναισθημάτων του και την αναγνώριση ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τα ίδια συναισθήματα κάποια στιγμή στη ζωή τους, άρα δεν είμαι μόνο εγώ που περνάω δύσκολα στη ζωή μου.  Έρευνα που έγινε το 2014, σε 90 εφήβους 11-18 ετών, από τις Karen Bluth και Priscilla Blanton, στην Αμερική, δημοσιεύτηκε στο «Journal of Positive Psychology». Στη μελέτη αυτή βρέθηκε ότι η αυτοσυμπόνια των εφήβων συνδέεται με χαμηλότερη αντίληψη του άγχους και των αρνητικών συναισθημάτων, καθώς και με υψηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή.  Πώς όμως μπορούμε να καλλιεργήσουμε την αυτοσυμπόνια στους εαυτούς μας και στη συνέχεια στους εφήβους χωρίς να τη συγχέουμε με την αυτολύπηση; Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στους δυο όρους. Στην αυτολύπηση το άτομο μπαίνει στη θέση του θύματος, νιώθει ότι αδικείται, νιώθει ενοχή και τελικά ακινητοποιείται, μένοντας σε μια μίζερη στάση ζωής. Αντίθετα, στην αυτοσυμπόνια το άτομο αντιμετωπίζει τον εαυτό του με ευγένεια και καλοσύνη, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες του, τις οποίες ξέρει ότι έχουν βιώσει και οι συνάνθρωποί του. Μέσα από αυτή τη στάση προς τον εαυτό ο έφηβος τελικά κινητοποιείται να δράσει καλύτερα χωρίς να βιώνει έντονο άγχος επικρίνοντας τον εαυτό του. Ας δοκιμάσουμε μια άσκηση αυτοσυμπόνιας μιλώντας στον εσωτερικό μας εαυτό. όταν βιώνει μια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση:

Ξέρω ότι είναι δύσκολο αυτό που περνάς, είμαι εδώ για σένα, δεν είσαι μόνος
Οι προκλήσεις της ζωής κάποιες φορές μπορεί να είναι επώδυνες. Λυπάμαι που πρέπει να περάσεις όλο αυτό. Σε αγαπώ και θα είμαστε καλά σύντομα.
Αυτή η επώδυνη κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με το αν είσαι κακός ή μη επαρκής. Όλοι έχουν επώδυνες προκλήσεις στη ζωή τους. Δε τιμωρείσαι για κάτι.
Μπορείς να κλάψεις όποτε το έχεις ανάγκη, θα ξαναβρούμε την άνεσή μας όταν το νιώσουμε.
Όσοι περισσότερο συμπονά κανείς τον εαυτό του, χωρίς να τον λυπάται, τόσο περισσότερη συμπόνια θα αντλεί και από τους γύρω του.

ΠΗΓΗ: efiveia.gr