Παγκόσμια Ημέρα των Τεχνών του Δρόμου και της Ελεύθερης Έκφρασης στο Δημόσιο Χώρο

Η Παγκόσμια Ημέρα των Τεχνών του Δρόμου και της Ελεύθερης Έκφρασης στο Δημόσιο Χώρο ξεκίνησε το 2007 στη Γαλλία, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Καλλιτεχνών των Τεχνών του Δρόμου (Federation des Arts de la Rue) και έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου, που συμπίπτει με την αλλαγή της ώρας σε πολλές χώρες του κόσμου. Στόχος των εκδηλώσεων είναι να εκφραστεί η αναγκαιότητα της ύπαρξης της Τέχνης στο δημόσιο χώρο και η επικοινωνία των καλλιτεχνών με το κοινό, μέσα σε ένα φυσικό πλαίσιο που διαφέρει από αυτό των παραδοσιακών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.

Στην Ελλάδα η Παγκόσμια Ημέρα των Τεχνών του Δρόμου και της Ελεύθερης Έκφρασης στο Δημόσιο Χώρο γιορτάζεται από το 2008, με επίκεντρο την Αθήνα. Θέατρο, τσίρκο, μουσική, χορός, ποίηση, εικαστικά, μαριονέτες, ξυλοπόδαροι, Καραγκιόζης «κατεβαίνουν» στο δρόμο, γεμίζοντας για μία ολόκληρη ημέρα με χρώμα και ζωντάνια τους δρόμους της πόλης. Παραστάσεις και δρώμενα από εκατοντάδες ανεξάρτητους καλλιτέχνες σε απόσταση αναπνοής και χειραψίας από τους θεατές.

Το Μανιφέστο της Ημέρας

«Υπάρχουμε γιατί είναι ανάγκη,
γεννηθήκαμε πριν από 2500 χρόνια,
οι άνθρωποι μας συναντούν τις πιο πολλές φορές κατά τύχη,
κάποιες φορές χωρίς να το καταλαβαίνουν,
υπάρχουμε για όλα τα αυτιά και τα μάτια,
ζωντανεύουμε κάθε είδους τόπους: δρόμους, παρατημένους χώρους, δάση,
αγρούς, αυλές, πόλεις, χωριά…
Μας λένε του δρόμου,
είναι η σκηνή μας, το δικό μας ρινγκ, η επιλογή μας,
καλλιεργούμε το δρόμο…
Καλλιτέχνες, δημιουργοί, παραγωγοί, τεχνικοί…!
Σήμερα, που οι έμποροι πιάνουν όλο το χώρο,
που ο φόβος ανεμίζει για να μας κάνει να σκεφτόμαστε χαμηλόφωνα
και για να μας βάλει παρωπίδες,
που οι διαχωριστικές γραμμές, οι οδηγίες, οι φραγμοί πολλαπλασιάζονται,
που δεν επιτρέπεται να στεκόμαστε παρά μόνο να προχωράμε,
δηλώνουμε επίμονα και δυνατά πως υπάρχει κάτι για να δούμε,
να μοιραστούμε,
να συναντήσουμε,
εκατοντάδες γλέντια και συναντήσεις, χιλιάδες καλλιτέχνες,
εκατομμύρια θεατές,
αυτό το κάτι που εμείς,
καλλιτέχνες πολίτες ενεργά μέλη της κοινωνίας βαλθήκαμε να φτιάξουμε,
μέρα με την ημέρα!
Απαιτούμε το δικαίωμα να ζούμε από τη δουλειά μας,
Πιστεύουμε ότι η τέχνη μπορεί να σώσει τον κόσμο,
αλλά, αν γίνεται, αμέσως…
Κι ότι πρέπει να ξεδιπλωθεί…
Σε δρόμο ανοιχτό…».


ΠΗΓΗ: sansimera.gr