ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ.

Για μια ακόμη φορά, στο πολυνομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, καταδεικνύεται η πλήρης αδυναμία αυτής της κυβέρνησης να σκεφτεί, να σχεδιάσει και να εφαρμόσει έστω και στοιχειωδώς μια στρατηγική εξόδου της χώρας από την κρίση.

Το είδαμε λίγες μέρες πριν, στις προγραμματικές δηλώσεις. Το βλέπουμε, ακόμη πιο καθαρά τώρα, που πλέον δεν μιλάμε για προθέσεις, οράματα, αριστερά πρόσημα και άλλες τέτοιες αφηρημένες έννοιες, αλλά για τις πολύ συγκεκριμένες και κοινωνικά οδυνηρές συνέπειες της επτάμηνης διαπραγμάτευσης που προηγήθηκε.

Εμείς δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε την ξεκάθαρη αλήθεια: τα μέτρα που συζητάμε σήμερα έχουν την σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε, μέχρι να γίνει κατανοητό και κοινό κτήμα όλων, ότι αν δεν είχαν παρεμβληθεί οι επτά μήνες της δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης, τώρα η χώρα θα βρισκόταν στην ανάπτυξη και όχι πίσω στην ύφεση, η ανεργία θα μειωνόταν και δεν θα αυξανόταν, τα πλεονάσματα θα ήταν κατοχυρωμένα και δεν θα τρέχαμε να καλύψουμε νέα ελλείμματα. Αν δεν είχαν παρεμβληθεί αυτοί οι επτά μήνες, τώρα θα συζητούσαμε τα πρώτα μέτρα για την επούλωση των πληγών της κρίσης, αντί για μέτρα που ανοίγουν νέες κι ακόμα βαθύτερες πληγές.

Και δεν φτάνει που εξαιτίας αυτών των χειρισμών συζητάμε σήμερα νέα σκληρά μέτρα. Το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς, όπως είναι φανερό σε όποιον απλώς ξεφυλλίσει τις προβλέψεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, απουσιάζει πλήρως κάθε ενοποιητική λογική, κάθε στρατηγικός σχεδιασμός, κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης.

Είναι μέτρα που τα παίρνει η Κυβέρνηση στην προσπάθειά της να μαζέψει όπως-όπως τα δισεκατομμύρια που κόστισε η περήφανη διαπραγμάτευση. Και μέσα σ’ αυτήν την αγωνία, δεν σας νοιάζει ούτε η αποτελεσματικότητα, ούτε η κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών, ούτε η συνέπειά σας με όσα λέγατε προεκλογικά.

-Γιατί είναι ξεκάθαρος εμπαιγμός η μετεκλογική αλλαγή των όρων της ρύθμισης των 100 δόσεων.
-Είναι εμπαιγμός η μετεκλογική κατάργηση της επιλογής κατώτερης ασφαλιστικής κατηγορίας στους ελεύθερους επαγγελματίες, έναν νόμο που εσείς ψηφίσατε προεκλογικά για να υφαρπάξετε τις ψήφους δικηγόρων, γιατρών και μηχανικών, νέων επιστημόνων, έναν νόμο μάλιστα που απέδωσε περισσότερα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία.
-Είναι εμπαιγμός στα Σώματα Ασφαλείας από τη μία να δίνετε προεκλογικά παράταση σε φορείς όπως η ΠΟΑΣΥ, η πανελλήνια ομοσπονδία αστυνομικών, η πανελλήνια ομοσπονδία λιμενικών, των πυροσβεστών, για την μετατροπή του επικουρικού τους ταμείου σε επαγγελματικό, και από την άλλη, να την καταργείτε  πριν καν εκπνεύσει η παράταση που είχε δοθεί μέχρι τις 31/12.
-Είναι εμπαιγμός η κατάργηση της κατώτατης σύνταξης που αφορά χιλιάδες ανασφάλιστους υπερήλικες, η κατάργηση της επικουρικής για τους ναυτικούς που πάλι εσείς ψηφίσατε προεκλογικά και τώρα ξεψηφίζετε, η μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από αναδιανεμητικό, σε κεφαλαιοποιητικό από μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται κοινωνικά ευαίσθητη.
-Είναι εμπαιγμός η διατήρηση των δήθεν αντικειμενικών αξιών των ακινήτων στα εξωπραγματικά για τα σημερινά δεδομένα επίπεδα του 2008 όταν έχετε δεσμευθεί να τις εξισώσετε με τις εμπορικές, ή η δήθεν διεύρυνση της φορολογικής βάσης με την επιβολή ΕNΦΙΑ ακόμα στα μικρά παραδοσιακά ξενοδοχεία, ακόμα και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, μέτρο που γονατίζει 47.000 μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, και την φορολόγηση από το πρώτο ευρώ.
-Είναι εμπαιγμός, και αυτό τουλάχιστον το πήρατε πίσω μετά τις αντιδράσεις, η φορολόγηση ανείσπρακτων ενοικίων. Δηλαδή πήγατε να φορολογήσετε ανύπαρκτο εισόδημα! Κι αυτά δεν είναι προαπαιτούμενα, όπως κι οι ίδιοι παραδεχτήκατε. Όπως δεν είναι προαπαιτούμενο το 23% στην εκπαίδευση. Όπως δεν είναι προαπαιτούμενο το ζήτημα των αγροτών το καλοκαίρι
-Και βεβαίως είναι εμπαιγμός η δήθεν διαβούλευση των δύο ημερών, με κάποια άρθρα μάλιστα να μην έχουν μπει καθόλου στην διαβούλευση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είναι ξεκάθαρο ότι τα μέτρα αυτά είναι πρώτα απ’ όλα κοινωνικά άδικα. Πέφτουν δυσανάλογα στις πλάτες των περισσότερο αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Επιβαρύνουν εισοδήματα και περιουσίες που υπάρχουν μόνο στη φαντασία της Κυβέρνησης. Η μόνη αναδιανομή που πετυχαίνει η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η ανάποδη: είναι, αντί για ενίσχυση, ο περαιτέρω στραγγαλισμός αυτών που δεν έχουν πλέον τίποτε άλλο να δώσουν. Αυτών που είναι χρέος μας, ανεξάρτητα από ιδεολογική αφετηρία, να στηρίξουμε σ’ αυτή την δύσκολη περιπέτεια.

Δεύτερον, τα μέτρα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Ποιος στ’ αλήθεια πιστεύει
ότι η αυστηροποίηση στη ρύθμιση των 100 δόσεων θα φέρει περισσότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία; Ποιος στ’ αλήθεια πιστεύει ότι η κατάργηση της δυνατότητας επιλογής ασφαλιστικής κατηγορίας για τους νέους επιστήμονες θα φέρει περισσότερα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία; Ποιος πιστεύει ότι ο σκληρότερος ΕΝΦΙΑ θα αποδώσει ταμειακά;

Τα φοροδοτικά περιθώρια, ιδίως για τις κοινωνικές και εισοδηματικές ομάδες που στοχεύει η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο αυτό, έχουν εδώ και καιρό εξαντληθεί. Κι αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της συμπολίτευσης, το ξέρετε και σεις καλά. Το ακούτε καθημερινά στις επαφές σας. Το είχατε κάνει σημαία σας όταν ήσασταν στην αντιπολίτευση.

Αντί όμως σήμερα να συζητάμε για μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης, αντί η διαφωνία μας σ’ αυτή την αίθουσα να αφορά πλέον το μείγμα της αναπτυξιακής πολιτικής που θα εφαρμοστεί, συζητάμε πάλι τα υφεσιακά μέτρα που εσείς φέρνετε για να καλύψετε την τεράστια δημοσιονομική ζημιά που προλάβατε και προκαλέσατε στους προηγούμενους μήνες.

Τρίτον λοιπόν, τα μέτρα αυτά είναι υφεσιακά. Κι εδώ, το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα μέτρα που είναι στη λάθος κατεύθυνση, αλλά είναι και η βαθύτερη προσέγγιση της κυβέρνησης απέναντι στην πραγματικότητα – μια προσέγγιση που δεν σας επιτρέπει να εντοπίσετε κριτικά το λάθος και να προτείνετε ρεαλιστικά και αποτελεσματικά αντίμετρα.

Η προσέγγιση της αριστεράς είναι βεβαίως υπό κανονικές συνθήκες η αύξηση της φορολόγησης για την αναδιανομή και την μεγέθυνση, την γιγάντωση του κράτους. Αυτό μπορεί να λειτουργεί, έστω πρόσκαιρα και με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες, υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή σε μια οικονομία που αναπτύσσεται.

Στην Ελλάδα του 2015 είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ανάπτυξη, είναι άμεσες επενδύσεις, είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας. Χρειαζόμαστε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, δραστική μείωση της φορολόγησης που θα εξυπηρετήσει ταυτόχρονα δύο κεντρικούς στόχους: τόσο την προσέλκυση άμεσων επενδύσεων, όσο και την τόνωση της συνολικής ζήτησης.
Είτε λοιπόν κλασικά φιλελεύθερα το δει κανείς, είτε κεϋνσιανά, στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα θα φτάσει. Και εδώ που είμαστε, δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος για την μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, από την μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών του κράτους. Καλή λοιπόν η πάταξη της φοροδιαφυγής, καλή η συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους, όμως αυτή την ώρα, και σ’ αυτή την συγκυρία, εκτός απ’ αυτά, οι βασικές προτεραιότητες πρέπει να είναι αφενός η δημιουργία θέσεων εργασίας, πραγματικών θέσεων δουλειάς που συμβάλουν στην δημιουργία πλούτου για την κοινωνία μας, και αφετέρου ο εξορθολογισμός, το νοικοκύρεμα της κρατικής μηχανής, ώστε να αποδίδει περισσότερο και να κοστίζει λιγότερο. Γιατί εντέλει, όσο πιο αποτελεσματικό γίνει το κράτος και όσο πιο δυναμική γίνει η οικονομία, τόσο και καλύτερα θα μπορούμε να εφαρμόζουμε πολιτικές για την αναδιανομή εκεί όπου πραγματικά χρειάζεται, και για την κοινωνική δικαιοσύνη.

Δυστυχώς όμως, αυτοί οι άξονες απουσιάζουν πλήρως τόσο από το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα, όσο και από την γενικότερη λογική της Κυβέρνησης, μια κυβέρνηση διακηρυκτικά αντίθετη τόσο στην επιχειρηματικότητα, όσο και σε οποιαδήποτε αλλαγή στην ιερή αγελάδα του κρατισμού. Αυτή η προσέγγιση είναι εντελώς απούσα από το ιδεολογικό οπλοστάσιο της Αριστεράς.

Εμείς λέμε λοιπόν ότι τα μέτρα που συζητάμε σήμερα είναι στη μεγάλη πλειονότητά τους μέτρα άδικα, αναποτελεσματικά, υφεσιακά, που δεν εντάσσονται σε έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό.

Στηρίζουμε ως υπεύθυνη δύναμη όσες προβλέψεις κινούνται στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση  να στηρίξουμε, και οφείλουμε να σταθούμε απέναντι, σε κάθε μέτρο που έρχεται ως συνέπεια της καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής και με βεβαιότητα θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο, αντί να διευκολύνει την κατάσταση της οικονομίας και τις πραγματικές συνθήκες ζωής για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.

Γι’ αυτούς λοιπόν τους λόγους καταψηφίζουμε επί τις αρχής το νομοσχέδιο.